“Corabia II”, 1938

Bouwgeschiedenis                                                                                                                                                                           

In februari 1937 werd op de scheepwerf in Aalsmeer een eerste bouwontwerp van Ir. Heinrich Gruber ontvangen. Na verschillende besprekingen in de zomer van dat jaar werd  in september 1937 door Mr. J. Kars de opdracht voor de bouw gegeven. Het betrof een zeewaardig zeiljacht l.o.a. 15, 55 meter en 3,68 meter breed. De romp was gemaakt van Moulmain teak, 35 mm dik, ook het dek en de dekhuizen waren van teakhout. De spanten waren van gegalvaniseerd staal, de waterverplaatsing was 17,7 ton.
Het zeiloppervlak, aan de wind, bedroeg 110 m². De hulpmotor was een Kermath Diesel van 82 pk.
De opdrachtgever was de bekende Rotterdamse watersporter Mr. Jaap Kars, hij gaf dit prachtige zeilschip de naam: “Corabia II”. Mr. Kars was in 1946 een van de oprichters en eerste secretaris van de Noordzee Club, waarin onder meer Cees Bruynzeel en W.N.H. van der Vorm zitting hadden.
Het zeiljacht kostte ongeveer ƒ 18.000. In de werkweek die op zaterdag 25 september begon, verrichtte Joop Verhoef het eerste voorbereidende werk. De week daarna werd door Jan Berkelaar, Klaas Moenis en Joop Verhoef daadwerkelijk met de bouw van het zeiljacht begonnen.  De tewaterlating vond in de vroege zomer van 1938 plaats, er zijn hiervan nog veel foto’s  in het werfarchief bewaard. Hierna werd de mast geplaatst en werd het zeiljacht getuigd.
Het schip kreeg goede kritieken, onder andere de ontwerper baron Van Höevell schreef in de Waterkampioen in oktober 1938: ‘De werf “De Vlijt” heeft aan de “Corabia II” niet zonder succes de allergrootste zorg besteed.’

Ontwerp

Opvallend in het ontwerp van Gruber was het dekhuis van de “Corabia II”. In de kajuit bevonden zich namelijk twee ingangen, zodat men steeds de kajuit aan lij kon binnengaan of verlaten. Achter de hoofdkajuit stond afzonderlijk aan dek een
vierkante dekhut met verzonken vloer. Daaronder was de Kermath Dieselmotor geplaatst die geleverd werd door “Cieco” in Warmond. In de motorruimte stond ook een Johnson-Iron Horse ‘lichtmachine’ opgesteld. Verder was aan boord een Electrolux ‘ijskast’ aanwezig. De ovale en holle mast, gemaakt bij Van der Neut in Alphen a/d Rijn, had bovendeks een lengte van 19 meter. De zeilen werden door de firma Kersken uit Kudelstaart geleverd.
Al het beslag aan dek en aan het want was van brons gemaakt door het bedrijf van Merriman Brothers uit Boston, USA.
De “Corabia II” werd volgens het bestek gebouwd volgens de regels van de ‘Germanische Lloyd’ of ‘Lloyds Register of Shipping’.

Heinrich Gruber (1899-1959)

De “Corabia II” werd in 1937 ontworpen door de in die jaren bekende Duits-Amerikaanse jachtontwerper ir. Heinrich Gruber in Flensburg.
Na zijn studie aan de Technische Hogeschool in Berlin-Charlotteburg vertrok hij omstreeks 1923 naar Amerika. Zijn voornaam veranderde daar van Heinrich in Henry.
In New York krijgt hij de kans van zijn leven als hij werk vindt bij William Starling Burgess, (1878-1947).  Burgess is dan al zeer bekend als vliegtuigfabrikant, jachtontwerper en hobby dichter. Henry Gruber maakt bij het bedrijf van Burgess & Morgan snel carrière met zijn bijdrage aan de ontwerpen van verschillende beroemde J-klasse jachten, zoals de voor Harold S. Vanderbilt  gebouwde “Enterprise”. Onder Gruber’s verantwoordelijkheid werd de 18 meter lange zeilschoener “Nina” ontworpen. Dit schip  won onder meer een Trans-Atlantische race en werd in 1928 winnaar van de Fastnett Race.

In 1935 keerde Heinrich Gruber terug naar Flensburg in Duitsland waar hij een ontwerpbureau startte. De Olympische spelen van 1936 die in Duitsland werden gehouden,  naderden en Duitsland wilde ook op het gebied van de zeilsport een grote rol spelen. Op de werf van Burmester in Bremen werd in 1936 Gruber’s  beroemdste ontwerp gebouwd. Het was de 18 meter lange, composiet gebouwde yawl “Roland von Bremen”. Regelmatig werkte hij vanuit Duitsland samen met zijn Amerikaanse collega’s Burgess en Olin Stephens, zoals bij het ontwerpen van het zeiljacht “Ranger”, opnieuw voor Harold S. Vanderbilt.
Een ander bekend en door Burmester gebouwd zeiljacht was in 1938 de 25 meter lange mahoniehouten “Nordwind”. Gruber liet dit ontwerp als eerste zeiljacht in Duitsland in een sleeptank testen. De “Nordwind” won in 1939 de Fastnet race in een tijd van 88 uur en 23 minuten, het was een record dat 20 jaar standhield.

In deze jaren kort voor de Tweede Wereldoorlog stond Heinrich Gruber op het toppunt van zijn bekendheid. De Engelse ontwerper Uffa Fox schrijft bewonderend over hem: ’Gruber heeft de gave om wiskunde en kunst met elkaar te verenigen.’

Gruber in Aalsmeer aan boord van de “Corabia”

Tijdens de oorlogsjaren werd Gruber technisch directeur van de Burmesterwerf, hij is vooral belast met de afwerking van het KFK-project. Dat waren 24 meter lange, houten ‘Küstenfischkutter’ die als patrouillevaartuigen werden ingezet, maar er als vissersboten uitzagen.
Na afloop van de oorlog weet Gruber zich niet meer op zijn vroegere niveau te handhaven
De tijd van de grote zeiljachten waarmee Gruber beroemd is geworden, lijkt definitief voorbij.
In 1958 trekt hij zich geheel terug als ontwerper, een jaar later overlijdt hij op zestigjarige leeftijd.

Naar Amerika
Gedurende de Tweede Wereldoorlog werd de “Corabia II” door de Duitsers gevorderd en zwaar beschadigd. Na de bevrijding vond in 1946 de reparatie en restauratie van het schip weer op “De Vlijt” in  Aalsmeer plaats. De heer Kars bood als teken van waardering H.S. de Vries een boek aan waarin hij op 1 mei 1947 schreef:  Uit mijn boekenkast door mij aangeboden aan Baas Henk de Vries van de Scheepswerf “De Vlijt” te Aalsmeer als bewijs van waardering, voor de knappe wijze waarop hij van het door de moffen achtergelaten wrak weer een “Corabia II” maakte.

De  “Corabia II” werd in het voorjaar van 1950 naar de Verenigde Staten verkocht. In de Waterkampioen van begin juni 1950 verscheen in de rubriek “Uitkijk” het volgende commentaar op deze verkoop: ‘De Corabia heeft verscheiden malen op verdienstelijke wijze de Nederlandse kleuren in zeewedstrijden verdedigd en het is te betreuren, dat het voor onze jachtvloot verloren is.’
Een jaar later, in maart 1951 ontving de werf een berichtje uit de Verenigde Staten dat het zeilschip was omgedoopt in “Sweet Chariot”.
Ruim 20 jaar later, in juni 1974, kwam er een brief binnen uit Toronto, Ontario, Canada van een nieuwe eigenaar. De naam “Corabia II” was in ere hersteld en de eigenaar schreef van plan te zijn om in 1976 de Atlantische Oceaan over te zeilen om onder andere de scheepsbouwers op de werf in Aalsmeer te ontmoeten.

Over de “Corabia II”, of haar eigenaars werd hierna nooit meer iets vernomen.

“Corabia II”  in Toronto, 1974