“De Windharp” – 1939

Degelijk

Zo is de vormgeving en de uitvoering van dit mahoniehouten zeiljacht van 11 meter te noemen. In oktober 1938 leverde H.W. de Voogt de bouwtekening af bij een oude klant van hem en van De Vries. Deze klant was een ervaren zeiler die er het liefst alleen op uittrok met zijn schip. Dit nieuwe zeiljacht zou de naam “De Windharp” krijgen, het werd composiet gebouwd, dat wil zeggen dat tussen de gegalvaniseerde stalen spanten steeds twee eikenhouten spanten werden ingebogen. De mahoniehouten romp werd 25 mm dik, het dek was van 25 mm teakhout. De grootste breedte was 2.75 meter, de diepgang 1.60 en de loden kiel had een gewicht van 25oo kg.

Grootspant en detail van de voorsteven, H.W. de Voogt, tekening nr. 965, juli 1938

Aan de wind voerde De Windharp 45 m² zeil, bovendien waren er diverse bijzeilen aan boord. De hulpmotor, een Gray Seascout Four van 16 pk, werd vanuit het vorige jacht van de eigenaar overgezet in dit nieuwe schip.

Bouwgeschiedenis

Scheepstimmerman Jan Kappelhof begon in de werkweek van 4 tot 10 maart 1939 als eerste met de bouw van het zeiljacht dat op scheepswerf ”De Vlijt” bouwnummer 380 kreeg. Acht maanden later, op 6 oktober, was “De Windharp” klaar en gereed om uit te varen. Maar waarschijnlijk keerde het schip snel terug naar de werf voor de winterberging. De kostprijs was ƒ 6055, de werf ontving in totaal ƒ 6126,77, dus er werd een ‘winst’ behaald van ƒ 71,77!

Jaap Berghoef

In het jaar 2005 vertelde de oud-scheepsbouwkundige en jachtmakelaar Jaap Berghoef, toen 84 jaar oud, dat hij als stagiaire aan de bouw van de ‘Windharp’ had meegewerkt.

Getuigschrift van Jacob Berghoef

Zijn getuigschrift had hij altijd bewaard, het geeft aan dat hij tot volle tevredenheid van 1 augustus 1938 tot 15 augustus 1939 in de afdeling houtbouw en in de afdeling ijzeren scheepsbouw werkzaam is geweest. Wat hij in die periode verdiende? Het is bijna onmogelijk om het bedrag per uur te bereken, volgens de werfboeken ontving hij bij een werkweek van 37½ uur de somma van twee gulden… Het was niet anders in die jaren en hij had nog altijd goede herinneringen aan zijn jaar op “De Vlijt” en aan “De Windharp”. In de zomer 1939 was hij op de werf samen met andere timmerlieden aan boord bezig met het interieur. Ineens kwam de romp in beweging en iedereen probeerde zich schrap te zetten. De man tegenover hem viel in zijn armen, inclusief de wc-pot die hij aan het monteren was. Niemand mankeerde iets, zelfs de wc was heel gebleven. Later bleek dat een oud wijnvat dat als stophout fungeerde, van zijn plaats was geraakt. Gelukkig ving het houten vat de romp van het omvallende zeiljacht zonder veel schade op.

Slot

Er is veel van ‘De Windharp” bewaard gebleven, zoals tekeningen, bestekken en rekeningen, maar helaas is er geen foto van het zeilschip meer te vinden. Elk jaar kwam het jacht voor de winterberging naar Aalsmeer, tot 1961 toen daar op “De Vlijt” geen gelegenheid meer voor was. Daarna lag het ’s winters op de werf “Westeinder” aan de Westeinderplas in Aalsmeer.